De laatste dag!

De statafel is al gereserveerd door onze wandelaarster van de 30 kilometer. Het wordt een natte dag, de vooruitzichten zijn niet goed en het zal vandaag ook niet meer droog worden. Dus regenjassen en poncho’s aan of een paraplu opsteken, maar vol goede moed op pad. Ondanks de regen worden we toch vermaakt onderweg.

Dan gaan we de bocht om en zal de blubberbaan een wat meer voorkomend beeld worden. De afslag is richting Schoonheten waar we nog veel schapen in de wei tegenkomen, ook zij hebben het zwaar in de regen. De route voert ons langs diverse wegen en paden om uiteindelijk weer een beetje op de verharde weg te belanden. Hier passeren we ’t Scheultie vlak voor Heeten. Ook moeten we de N348 kruisen en dat doen we door een tunneltje. Vlak daarna is het eerst door een weiland, waar men wel speciaal voor de lopers een bruggetje heeft gemaakt om de sloot over te steken.

Middels een behoorlijk omtrekkende beweging komen we in Heeten aan. Even bij het rustpunt bijkomen en een boterham eten. Hier scheiden de wegen van mijn zwager en ik. Hij drinkt nog even een lekker bakkie koffie en ik ga op weg (met zijn toestemming) in de wetenschap dat we elkaar in de tent wel weerzien.

Dit stukje route leidt ons even in tegengestelde richting door hetzelfde tunneltje als eerder, voordat we in Heeten kwamen. Maar nu gaan we het bos in, langs Villa Annie, de wetering, fraaie paddestoelen en natte paden. Om uit te komen bij een boerderij waar we min of meer door de stal gaan. Fotograaf Alex Witteveen poseerde hier met een serie zwart-wit foto’s. Toch leuk om even langs te wandelen. Om de hoek kon je eventueel koffie halen en tijdens het opdrinken ook nog genieten van muziek.

Dan komt het beruchte stuk weiland en schouwpaden met altijd natte ondergrond. Maar hier geldt tevens dat je vaart moet houden om niet vast te blijven zitten. Ach, dit is wel een beetje mijn terrein, dus ik geniet ervan. De route leidt ons zo naar het Overijssels kanaal.

Al wandelend komen we Raalte in en zien we aan de overkant de kids-route, die nog onderweg zijn. Gelukkig hebben ze begeleiding van de muziekband Miami’s. Als je het dorp binnenloopt is het door de regen wel heel rustig. Gelukkig is er nog wel wat vertier, zoals een drumband. Ook wordt je weer verwelkomt met een plak worst en een kruidenbitter als hartversterkertje.

En ja, we hebben het weer gehaald. Even bijkomen in de tent en wachten op de andere drie mede-lopers. Waar blijft mijn zwager, hij zou er toch al moeten zijn? Ah, gelukkig hij is uiteindelijk ook binnen (als je onderweg aan het genieten bent, duurt het wat langer hè).
En dan nog even pronken met onze medaille: voor de 10e keer de Sallandse Wandel 4 Daagse gelopen. En we hebben de badge voor de 1000 geregistreerde wandelkilometers ontvangen. Een mijlpaal deze dag.
Wat hebben we lekker gewandeld, maar nu lekker uitrusten.