We beginnen net niet bij de ingang van de camping met dezelfde naam.

De Beerze Bulten doet zijn naam eer aan, want direct in het begin gaan we al de bult op en is het dalen en stijgen op de route. Al gauw zijn we de bulten over en lopen we weer in een fraai landschap met wisselende uitzichten.

Al wandelend steken we het spoor over. Even een foto maken en een groet van de machinist (“Toet”), dan weer verder, waarbij we de spoorlijn regelmatig zien. Soms doorkruisen de elektralijnen het fraaie beeld, maar storend is het niet.

Het droge weerbeeld wordt vergezeld met natte plekken die het plaatje complementeren. Ineens komen we een vogelobservatiepunt tegen. Een nieuwe wand met kijkgaten voor de grote en de kleine mens. Als je er doorkijkt dan zie je de vogels in hun habitat. Voor ons waren het ganzen.

De verschillende ondergronden zorgen voor een afwisseling tijdens de wandeling. Blijkbaar moet er nog veel onderhoud worden gedaan, want diverse bomen waren gemarkeerd. Waarschijnlijk zullen zij nog verdwijnen. Ook de doorkijkjes zijn van veranderende omstandigheden, maar wel mooi.

Wandelen in het Vechtdal, hoewel je maar een reepje zag, was de Vecht er echt wel. Even later lopen we langs een oude arm van de Vecht en moeten we al balancerend over een afwateringsbouwwerk.

Op het eind waarschuwt het boekje al voor de laatste loodjes, want we gaan weer over de Beerze Bulten. En dat is te merken! We stijgen en dalen, soms licht, maar veelal gaat het steil omhoog of omlaag. Niet makkelijk, maar wel leuk en mooi!

Hè, wat hebben we weer lekker gewandeld!