De start is in Oldenzaal, maar je loopt vrij snel deze plaats uit. En al wandelend zie je fraaie beukenlanen en andere paden met bomen, die je een laan-achtige indruk geven.

Onderweg kom je ineens een soort museum tegen met traditionele gebouwen en werktuigen om te bezichtigen, ook kun je er een kopje koffie nuttigen. Loop je verder, dan moet je door een draaihekje om de wijde omgeving te bewandelen.

Uiteindelijk kom je op de het terrein van landgoed ‘Egheria’ (Het landgoed is vernoemd naar zijn vier zonen: Egbert, Hendrik, Richard en Arnold) met een typisch theehuisje, dat een prachtig uitzicht biedt over het terrein met de felgekleurde bremstruiken.

Langs de rand van Oldenzaal kom je ook door het Kalheupinkpark met alle kunstwerken, groene bomenpartijen en prettig te bewandelen paden. Er stond zelfs een boom die op verschillende plekken de takken via de bodem op andere plekken als aparte bomen liet lijken.

Al wandelend kom je langs fraaie huizen, door de zeer ruim opgezette onderdoorgang voor voetgangers en fietsers bij het station. Langs de bekende zadeldakhuisjes en een manege met een rijbak en spiegel (dat was even een raar gezicht). Het meest leuke was bij een riante woning, dat er een papier hing voor de postbode om de post in de tas te stoppen en niet in de postbus, want daar had een vogel zijn intrek genomen. Ik vond dat wel heel diervriendelijk en attent.

Vervolgens komen we aan bij de Wilmersberg (een berg en een hotel/restaurant) waar de tuinen goed zijn onderhouden en een soort park vormen. Daar doorheen wandelend zie je kunstwerken zelfs van groen (afdakje). En om het terrein weer te verlaten moeten we door een poortje met een slagboom.

Ach en onderweg zie het jonge vee nog lekker in de schaduw in de wei staan. Ze kijken je aan alsof ze willen zeggen: “Zo, lekker aan de wandel?”.