Als je tot bezinning wilt komen, dan biedt deze route je de gelegenheid om daar bij stil staan. Of eigenlijk bij rond te lopen, want dat is wat er moet gebeuren als je langs de bezinningscirkel komt.

Op meerdere plekken zie je overblijfselen van oude beschavingen, zoals bijzondere plekken afgezet met grote stenen of (als het paaltje met de teskt er niet stond had je het niet gezien) diverse grafheuvels.

Dit gebied is bekend om de grote vennen en het heidelandschap er omheen. Dit is te zien en te merken, want er wordt volop gewerkt om de oevers te verlagen, zodat bij nat weer het omliggende terrein water kan opnemen en zo een gevarieerde flora en fauna creëert.

Het blijft wel even opletten, want voordat je het weet kom je een kudde koeien tegen onderweg. In dit geval stonden ze redelijk bij onze route vandaan. Op de Friezenberg kom je een grafheuvel tegen die zichtbaarder is, deze is tenminste niet te missen – mede door het bord dat erbij staat.

De derde heuvel die we aandoen is de Apenberg, hier vindt je een uitzichtwijzer en weet je waar je naar kijkt. Het wordt langzaam tijd voor een hapje en een drankje en een beetje rust. Gelukkig komen we Herberg De Kemper tegen, die net zoals Herberg De Pot (op de route Markelo Goor) in oude stijl bewaard is gebleven en waar je je in een oude huiskamer waart.

Onderweg kom je ook bankjes tegen die geplaatst zijn ter ere van iemand of worden gesponsord door iemand, maar vaak levert het ook grappige teksten op. En terug van het wandelen door het fraaie landschap zeggen we weer:
“Lekker gewandeld!”