De auto bij de kerk neergezet, de wandelschoenen aangetrokken en de goede zin aangezet.

We zijn weer onderweg, dit keer samen met mijn vrouw. Langs een breed zandpad zien we een soort transformatorhuisje met daarop een -zo lijkt het- een mannetje. Maar als we dichterbij komen blijkt het een tak te zijn in zo’n typische vorm dat het op een mannetje lijkt.

Even later kijken we een weg in en dan moet je nog eens een keer kijken, want: “Zie ik het goed? Zijn we in Drenthe?”, nee het is gezichtsbedrog. Het plaatsje heet inderdaad Emmen, maar valt onder de gemeente Dalfsen, dus gewoon Salland-Overijssel. Met een gerust hart wandelen we verder langs groene weiden, verborgen vennen en goed gecamoufleerde insecten.

Door de bossen kom je een uitdaging tegen van Petra Hekkenberg, eindproject Design Academy Eindhoven. Een bankje aan de oever, maar uitstrekkend over het water. Middels een klimpartij kun je even lekker je benen laten bungelen boven het water. Verderop zie je dat het waterpeil goed in de gaten wordt gehouden, je kunt dit zelf ook controleren.

Even later mogen we een kijkje nemen in de tuin van De Horte met zijn mammoetboom ( sequoia), de druivenschuur (met glazen dak) en fraai aangelegde delen met fruitbomen. We hebben nog even gesproken met een medewerker, die een vrijwilliger bleek te zijn. De tuin wordt door meerdere vrijwilligers onderhouden (en dat doen ze goed!), want voor de eigenaren van De Horte zou dat te kostbaar zijn om hiervoor een tuinier in te schakelen. De vrijwilligers hebben wel het voordeel van de opbrengst van het fruit dat er gekweekt wordt. Als je de tuin verlaat kom je nog langs ’t Witte Huisje (dat nu te boeken is als vakantiehuisje).

We vervolgend de weg door het bos en zien dan ineens een ree verdwijnen tussen de bomen. Even later zien we de ree weer en dan is het een vorm van strijd wie het eerst opgeeft en verder gaat of wie wie in de gaten houdt. Maar goed, na diverse bochten komen we ook nog monumenten uit de tweede wereldoorlog tegen. Gedenkteken ter nagedachtenis aan de V2-opstellingen op het terrein van Huize Mataram.

Als we dan langs een van de toegangswegen weer Hoonhorst inlopen kunnen we nog snel een rondje maken in de tuin van Molen De Fakkert. Zo, we zijn weer waar we begonnen en kunnen zoals zo vaak zeggen: “Hè, lekker gewandeld!”.